Voor valutahandelaren zou het eigenlijk jammer zijn als de Griekse premier Alexis Tsipras het veld ruimt, na de acceptatie van het loodzware akkoord van van afgelopen weekend. Want voor de koers van de euro werkt Tsipras als ‘contraire indicator’, signaleert Rob Putter.
Als een manager het even niet meer weet, vraagt hij het aan zijn personeel. Als een generaal het even niet meer weet, vraagt het aan zijn soldaten. Als een regeringsleider de weg kwijt is, schrijft hij een referendum uit. In alle gevallen is het een brevet van onvermogen.
De Griekse premier Alexis Tsipras liep na zijn gedraai en de clowneske fratsen van zijn intellectuele minister van financiën op tegen een muur van onwelwillendheid van zijn geldschieters. En met name Duitse muren staan bekend om hun onwrikbaarheid. Dus vroeg hij het aan zijn onderdanen. Die zeiden ‘nee’. Op zijn advies trouwens.
Drukkerij Draghi krijgt het druk
Tsipras zag even over het hoofd dat ‘nee’ een valkuil is, want het volk neemt altijd beslissingen op basis van de ervaring van de laatste twee weken. Net als veel beleggers overigens. Dus was ‘nee’ niet zo’n goed advies en Tsipras ging terug naar de onderhandelingstafel.
Nog stommer, want de Duitse bondskanselier Merkel rook bloed en zag tegelijkertijd de kans van haar leven om de eurozone bij elkaar te houden. Grexit wordt waarschijnlijk eerst een Tsexit, want door de Europese Unie wordt hij geslacht en Syriza kan nu zijn bloed wel drinken.
Europa betaalt zonder morren de prijs om de euro te redden. Nog eens 100 miljard euro naar de Grieken en dat geldt komt nooit meer terug. Drukkerij Draghi krijgt het druk.
Er is natuurlijk nog steeds de kans dat de deal stuk loopt, maar de eurozone heeft een nieuwe spirit om de zaak overeind te houden. Maar heeft u de koers van de euro gevolgd de afgelopen dagen? Toen er geen deal was steeg de koers en nu er een deal aankomt daalt de koers.
(klik voor uitvergroting)
Valutahandelaren begrijpen altijd snel waar het om draait. Tsipras als contraire indicator, eigenlijk jammer dat-ie weg moet.
In China doen ze het anders
De aandelenmarkten hebben een beetje tussen hoop en vrees geleefd door de situatie in Griekenland. Daardoor is de gelijktijdige situatie in China tamelijk onderbelicht geweest. Er gingen al geruime tijd verhalen over zeepbellen in dat land, maar deze keer barstte er eentje en de aandelenbeurs in Shanghai gleed uit.
Maar in China lossen ze de zaken anders op. Speculatieve verkopers liepen het risico aangemerkt te worden als vijand van de staat en iedereen was plotseling weer bullish. Als de Chinezen het in Europa voor het zeggen hadden, zouden ze troepen naar Griekenland hebben gestuurd in plaats van geld.
Je vraagt je door deze gebeurtenissen wel af of het voor de gewone man nog zin heeft om te beleggen. Een land gaat failliet door onverantwoord financieel management en de Bank houdt ze op de been met geld dat eigenlijk van een ander is. De waardering van aandelen in een ander land is uit de hand gelopen, maar daar mag je niet van profiteren. Welk signaal geeft dat af? In feite dat het algemene koersniveau boven onze hoofden wordt bepaald.
Zo is dat met goud, de rente, valuta en nog een heleboel andere zaken. Ook een snelle computer is tegenwoordig op de beurs waardevoller dan een gedegen analyse. Het is allemaal wat zwart-wit, maar u begrijpt wat ik bedoel.
Beleggen is geopolitiek
Dus hoe nu verder? Als je verder wilt met beleggen moet je allereerst beseffen dat beleidsmakers heel andere prioriteiten hebben dan jijzelf. En ook andere normen.
De Europese Unie is als een kind zo blij met een deal met Tsipras, die net zijn volk voor schut heeft gezet door zijn eigen referendum te negeren. De lijn die Brussel volgt met Griekenland staat haaks op het economisch welzijn van Europa. Als dat laatste de drijfveer zou zijn, zouden de andere eurolanden de Grieken al lang stilletjes naar de uitgang hebben geloodst.
Geopolitieke visie is zo langzamerhand een volwaardig vak geworden in beleggingsland. Griekenland komt nooit meer goed, maar we gaan mogelijk een paar kalme maanden tegemoet. Doch de volgende kandidaat dient zich alweer aan. In de achtertuin van Europa ligt Oekraïne. Inmiddels welbekend bij ons.
Oekraïne staat op instorten. 45 miljoen inwoners en de economie krimpt dit jaar tussen de 5 en 10 procent. Dus rijp voor een overname of een complete chaos. Twee miljoen vluchtelingen aan de oostgrens van de Europese Unie? Het zou zomaar kunnen.
Rob Putter is zelfstandig vermogensadviseur voor financieel adviesbureau Uniquest, onderdeel van de Latin Capital Group. De informatie in deze column bevat geen individueel beleggingsadvies of aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl